หนังสืองานแม่น้อย 2

ปี ๒๕๕๐-๒๕๕๔  ราชบัณฑิตยสถาน แต่งตั้งเป็นบรรณาธิการในคณะบรรณาธิการจัดทำสารานุกรมศัพท์ดนตรีไทย(ภาคโน้ตเพลงไทย) ทำหน้าที่รวบรวมโน้ตเพลงไทยพร้อมทั้งปรับปรุงคำอธิบายประวัติและบทร้องให้ชัดเจนและเหมาะสมยิ่งขึ้น

          ระหว่างปี ๒๕๕๑-๒๕๕๓ เป็นบรรณาธิการในคณะบรรณาธิการพิจารณาเพลงละครร้องกว่า ๑,๒๐๐ เพลง ทำหน้าที่พิจารณาเพลงที่ได้จากแผ่นเสียงเก่า ฟังจากผู้ได้เพลงละครร้องขับร้องให้ฟัง มีความถูกต้องตามหลักวิชาการเพียงใด ยอมรับหรือต้องแก้ไขชำระแล้วถึงให้บันทึกโน้ตไว้

          และมีดำริจะพิจารณาทางร้องเพลงหุ่นกระบอกซึ่งครูดวงเนตรได้ไว้ทั้ง ๒ ทาง คือทางเพลงของ ครูลม่อม อิศรางกูร ณ อยุธยา ซึ่งคงแบบแผนทางร้องดั้งเดิมเน้นความไพเราะเพลิดเพลิน กับทางของครูชื้น(ชูศรี สกุลแก้ว)ผู้สืบทอดการละเล่นหุ่นกระบอก คณะนายเปียก ประเสริฐกุล ผู้บิดา ที่ผสมผสานทางร้องเพลงหุ่นกับการเชิดหุ่นกระบอกร่วมลีลาเดียวกันให้เกิดความสนุกสนานต้องใจผู้ชม  ซึ่งทั้ง ๒ ทางร้องดังกล่าวล้วนมีที่มาจาก แม่ครูเคลือบ ผู้เป็นต้นแบบหุ่นกระบอกเมืองกรุงสมัยรัชกาลที่ ๕ นาม คณะหุ่นกระบอกหม่อมราชวงศ์เถาะ พยัคฆเสนา อันเลื่องชื่อในทางแบบแผนความงดงาม

          ครูดวงเนตร ดุริยพันธุ์ มีชื่อเล่นว่า น้อย  ทำให้หลายๆ คนสนิทปากเรียกขานสมญาชื่อเล่นต่างกันไปสุดแต่ความเคารพรักหรือความรู้สึกในสัมพันธภาพที่มีต่อกันว่า ครูดวงเนตร ครูน้อย แม่ครูน้อย ครูย่าน้อย ยายน้อย  ส่วนบรรดาญาติสนิทศิษย์ใกล้ชิดแล้วจะติดปากเรียก แม่น้อย กันเกือบทั้งสิ้น

          ต่อนี้ไปจึงจะขอเรียก ครูดวงเนตร บ้าง แม่น้อย บ้าง ตามแต่เรื่องราวที่เล่าเป็นทางการ หรือค่อนข้างจะส่วนตัวสำหรับการนำเสนอเบื้องหลังชีวิตต้องสู้ของนักร้องเพลงไทยคนหนึ่งซึ่งฟันฝ่าขวากหนามหาที่ยืนในวังวนวงการสังคีตไทยให้มั่นคงอยู่ได้สมภาคภูมิ

ครูดวงเนตรเป็นคนขยันในวิชาชีพชนิดหาคนเปรียบยาก อยากเรียนรู้สิ่งใดจะเดินหน้าเสาะหาไขว่คว้าจนกว่าได้รู้มาไม่ว่าจะยากแค้นแสนเข็ญเพียงใด  รู้แล้วก็ยังไม่ยอมหยุดนิ่ง ค้นคว้าหาใหม่สะสมเรื่อยไป ไม่ว่าสิ่งที่ได้มาจะด้อยหรือดีกว่าเดิม เก็บอัดแน่นไว้กับหน่วยความจำในสมองพร้อมเรียกออกมาใช้ได้แม่นยำทันทีทันใดเสมอ

          จึงไม่แปลกอะไรที่ครูดวงเนตรจะได้รับฉายาต่างๆ นานาเช่น ขุมคลังเพลงเก่า เจ้าแม่เพลงละคร ครูน้อยพันเถา พุ่มพวงน้อย หุ่นกระบอกแม่น้อย ประมาณนี้